Z domowej perspektywy

Zwierzęta tym się różnią od ludzi, że nie mają historii. Indywidualne przeżycia i doświadczenia umierają z danym osobnikiem. Naszym bogactwem jest pamięć. Niekiedy uciążliwym,  ale bezcennym. I to nie tylko pamięć oficjalna – czerpana z podręczników, filmów czy książek. Z biegiem lat przekonuję się, jak ważna jest pamięć indywidualna – pamięć murarza o domach, które wznosił jego dziadek (też murarz), pamięć o sprawach, o które walczyli i za które nierzadko umierali nasi rodzice czy dziadkowie. Oczywiście czasem szkoda, że pamięć rodzinna ogranicza się głównie do cmentarzy, że rzadziej pamiętamy o radosnych chwilach, które były udziałem naszych przodków. Zawsze myślę w takich momentach o nienapisanych pamiętnikach, niewysłanych listach, zaginionych notatkach. Ale sporo zostało, wiele można zrekonstruować. Często nie zdajemy sobie sprawy, że to, kim dziś jesteśmy, zależało od nich. Nawet jeśli oni sami nie przekazali nam tej wiedzy i trzeba mozolnie  się jej dokopywać. Czasami nawet z