Między Banderą a Majdanem

Czy Jarosław Kaczyński uczynił słusznie, decydując się na wygłoszenie przemówienia na kijowskim Majdanie Niepodległości, stojąc nieopodal lidera gloryfikującej UPA partii Swoboda? Czy Polska w ogóle powinna angażować się we wspieranie protestu Ukraińców? Odpowiedź brzmi: na pewno tak. Paradoksalnie oba pytania dotyczą przede wszystkim przyszłości Polski, a nie tylko samej Ukrainy. Rosja z podporządkowanym Kijowem to podwaliny pod odtworzenie strefy wpływów Związku Sowieckiego, a bez niego – duże, ale odgrodzone od Starego Kontynentu państwo, bardziej azjatyckie niż europejskie. Nie ma wątpliwości, który z wariantów jest dla nas korzystniejszy. Nie ma wątpliwości, który lepiej zabezpiecza naszą przyszłość. Dlatego wszyscy wyrokujący, że Kaczyński obok Tiahnyboka na Majdanie sprzeniewierzył się walce środowisk kresowych o prawdę o ludobójstwie wołyńskim, powinni zadać sobie pytanie: czy kiedykolwiek zbliżyli się do godnego upamiętnienia ofiar zbrodni, gdy Ukrainą