Wspólna walka o niepodległość

Pomorze w założeniach Tymczasowego Rządu Narodowego traktowane było głównie jako baza zaopatrzeniowa. Naczelnym zadaniem organizacji powstańczej na tym obszarze był zakup broni, amunicji i ekwipunku wojskowego, a także transport, magazynowanie i przemyt przez granicę. Było to działanie kluczowe dla powodzenia powstania. Konspiracja pomorska wywiązała się bardzo dobrze z powierzonych jej zadań, dostarczając ponadto znaczną liczbę ochotników, którzy pojedynczo lub w grupach, czasem nawet w zwartych oddziałach, przedzierali się przez pilnie strzeżoną granicę i szli zamanifestować walką przywiązanie do Polski Gdy wybuchło powstanie w 1863 r., Pomorze Gdańskie znajdowało się już od prawie 100 lat pod panowaniem pruskim. Przejęte w pierwszym rozbiorze tereny (poza samym miastem Gdańsk, zajętym dopiero w drugim rozbiorze), oderwane od Polski, pozbawione były patriotycznych przykładów Sejmu Czteroletniego, Konstytucji 3 Maja czy Powstania Kościuszkowskiego. Nie miały też