16 marca 2011

Nie będę raptem przebierał w sondażach, bo nigdy w ich wiarygodność nie wierzyłem. Ale wszystkie (rozpiętość od 2,5 do 23 pkt przewagi dla watahy Tuska) zgodnie prezentują: 1. zdecydowanie zbyt mały przypływ wyborców do PiS; 2. rosnące poparcie dla SLD, którego agenda i zaplecze są, mimo kosmetyki, nadal przeraźliwe. Obie tendencje, niezależnie od notowań PO, są wręcz fatalne. Platforma została zaiste odczarowana, krytyka Tuska jest wszechstronna. Ale czy trwała? W miarę zbliżania się wyborów? „Nawrócenie” tzw. neutralnych publicystów jawi mi się jako nader powierzchowne. „Społeczne przebudzenie” dokonało się w zdecydowanie niewystarczającym stopniu. Polskich dni gniewu nie będzie. Nie wierzę w przewidywalnej przyszłości w rozłam niechby nawet skłóconej partii władzy. Ani w zmienienie bądź emeryturę Tuska. Mamy za to zgoła przeraźliwego B. Komorowskiego z przeraźliwym otoczeniem. Władze każdej partii, wszędzie, wręcz muszą głosić urzędowy optymizm. Ale inni zamiast to naśladować,