Rosja wobec arabskich rewolucji

Ta bierność wynikała zapewne z tego, że Rosja w Tunezji i Egipcie nie ma szczególnych interesów. Dopiero zaskakująco gwałtowna wojna w Libii skłoniła (zmusiła?) Moskwę do większej aktywności. Niby potępia stosowanie przez Kaddafiego przemocy wobec cywilów, ale jednocześnie sprzeciwia się jakiejkolwiek interwencji zbrojnej i wzywa do dialogu i porozumienia wewnątrzlibijskiego. Chaos w Libii wzmacnia także pozycję Rosji jako głównego dostawcy gazu do Europy. Putin już to wykorzystuje, żądając ustępstw ws. trzeciego pakietu energetycznego. Moskwę cieszy też, że sytuacja w Maghrebie odwraca uwagę UE od kierunku wschodniego – jeszcze w styczniu to Białoruś była na unijnej „tapecie”. Rosja może to wykorzystać dla wzmocnienia swoich wpływów w przestrzeni postsowieckiej – i to w newralgicznym przedwyborczym okresie. Przyłączenie się do sankcji wobec Kaddafiego najbardziej odczuje rosyjska zbrojeniówka – straci prawdopodobnie miliardy dolarów. Ale te straty Rosji rekompensuje z nadwyżką