Pies stanu wojennego i... kasiarze

Na pierwszym planie kilku działaczy, którzy czują bliski koniec solidarnościowego święta. Najbardziej rozważny przypomina o związkowej kasie, którą trzeba ocalić. Najodważniejszy demaskuje na cmentarzu SB-ków, którzy profanują sowieckie groby, by móc oskarżać ekstremę solidarności. Mają rodziny, swoje sprawy, uczestniczą w zebraniach, szumią na ulicach, umawiają się z kobietami. Pomysł z bankiem nie od razu wydaje się racjonalny. Ale wrzenie narasta, a przesilenie tuż-tuż. Tłem jest tu dolny Śląsk, głównie Wrocław, region dzielny i mocno niesubordynowany. Sprawiała to wyrobiona przemysłowo i społecznie klasa robotnicza i klimat miasta, budowany przez ludzi i instytucje kultury. Stworzyli je przesiedleńcy z kresów, którzy napatrzyli się na bolszewickie zbrodnie i nie mieli złudzeń. Za Solidarności miasto falowało, milicję częściej niż gdzie indziej zorganizowani manifestanci zmuszali do odwrotu. Od strony technicznej akcję pokazano brawurowo. Fakt, że odbywa się to w pejzażu, gdzie