Arogancja

W dodatku ów rozparzony prostak nie próbuje nawet udawać pana, posyłać dzieci na lekcje muzyki czy sam uczyć się od lokaja manier. A po co? W dawnej bibliotece walnął fototapetę z grzbietami książek i grywa sobie w piłkę albo w kręgle w dawnej galerii lustrzanej. „A co! To je moje!”. Czyżby rzeczywiście uwierzył, że parę głosów przewagi w sejmie gwarantuje mu wieczystą nieomylność? A może specjaliści od technik manipulacji przekonali go, że jakakolwiek konsultacja, okazywanie szacunku ludziom, nawet przeciwnikowi, to karygodna słabość – dasz palce, rękę urwą? Komuch jaki był, rachował siły na zamiary – negocjował albo strzelał. W dodatku miał świadomość pełnej kontroli informacji, a jakby co – wsparcia bratnich armii. Dziś z monopolem krucho, a gdy idzie o wsparcie z zagranicy...? Jeśli geopolityka będzie tego wymagać, w programie Wremia wystąpi jakiś Czeczen i powie, że on w Smoleńsku... osobiście... na rozkaz z Polski. Ludzie to wiedzą. A władza? Ciągle nie mam pojęcia, czy jej