Koronkowa akcja rekomunizacja

37. rocznica wprowadzenia stanu wojennego okazała się świetną okazją do realizacji wiszącego od dawna w powietrzu, ale jakoś wcześniej nieogłaszanego postulatu rekomunizacji ulic. Decyzje w tej sprawie podjęły dwa środowiska, stanowiące dzisiaj awangardę zdrowego rozsądku w postkomunistycznym pejzażu niedoszłej IV RP. Z jednej strony niezawisłe sądy, z drugiej strony zdrowa część samorządu – warszawscy radni, którzy swoją odpowiedzialną postawą dali szansę prezydentowi Warszawy do zrealizowania cichego postulatu przywrócenia pamięci prawdziwych bohaterów komunizmu. Koronkowa akcja rozpoczęła się od obywatelskiego nieposłuszeństwa radnych Warszawy. Radni nie dali się zastraszyć i nie wzięli udziału w odzieraniu bohaterów Związku Sowieckiego z godności. Decyzje o wyniesieniu wichrzycieli i ekstremistów tzw. Solidarności na patronów podjąć musiał samodzielnie wojewoda mazowiecki. Przeliczył się. Antykaczystowski ruch oporu od tej decyzji odwołał się do Wojewódzkiego