Milczenie autorytetów

Dlaczego nie znaleźli dla siebie miejsca – większość z nich zrezygnowała zresztą wkrótce z polityki – dali się wtłoczyć do redyku pędzonego przez „Największą Gazetę od Łaby do Władywostoku”? Mogli tworzyć legendę równą tej opromieniającej Sejm Czteroletni – Wielki, choć składający się też w przeważającej części z ludzi małych, skorumpowanych, bojaźliwych i uwikłanych, a jednak razem zdolnych do rzeczy epokowych. Nasi idole poddali się obowiązującym trendom – destrukcji mitu Solidarności, reanimacji lewej nogi i obronie Polaków przed „demonami polskości”. Może jestem dla nich za surowy, może przynajmniej niektórzy z nich, np. właśnie pan Andrzej, widzieli, co się dzieje, i choć zabrakło im odwagi, aby głośno krzyczeć, wybrali jeden ze sposobów na zachowanie resztek własnej godności – milczenie.