Sitwa przed prawem

Trudno więc się dziwić, że w kraju, którego mieszkańcy przez dwieście niemal lat z niewielką przerwą żyli jako poddani obcych, szacunek dla prawa przez obcych stanowionego, prawa zaborczego i okupacyjnego był raczej objawem narodowego zaprzaństwa niż elementem uczciwej kultury prawnej. Taki chorobliwy stan rodzi naturalne przyzwolenie dla nieuczciwości, a skutkiem jest nie tylko triumf maksymy, że siła przed prawem, ale i nowej, współcześnie dominującej, że także sitwa przed prawem. Afera z nagraniami Serafina, mająca uczynić z klientystycznego z definicji stronnictwa kozła ofiarnego odpowiedzialnego za wszelkie kumoterstwo, nepotyzm i korupcyjne zrakowacenie naszej tkanki społecznej, wywołuje u mnie dwie natychmiastowe refleksje. Po pierwsze, platformiane i „dziennikarskie” zabiegi o uczynienie winną partii, która z obecnie koalicyjnych jest ewidentnie mniej kolesiową, że wspomnę tylko „spółdzielnię Grabarczyka” i fryzjera Muchy, oraz próby wmówienia wszystkim, że pojedyncze, naganne