Odpowiedzialność za słowo lub jej brak. Przypadek profesora Simona

Profesor Krzysztof Simon z Wrocławia udzielił „Rzeczpospolitej” wywiadu, w którym ogłosił m.in., iż w Polsce nie starczy sprzętu i lekarze będą stawali przed dylematem, kogo podłączyć pod respirator, a kogo uznać za nierokującego i – mówiąc kolokwialnie – zostawić. Medyk wspomniał również, że w Polsce jest wolność i wobec tego wypowiadając się, może z niej korzystać. Rozmowa z „Rzeczpospolitą” jest najlepszym dowodem na to, że prawo to profesor wykorzystuje. Ale zdaje się, iż zapomniał o związanym z nim obowiązkiem – szczególnie gdy w debacie publicznej głos zabiera lekarz – odpowiedzialności i uczciwości. Pan profesor nie ukrywa swoich poglądów politycznych i trudno nie odnieść wrażenia, iż głoszone przez niego apokaliptyczne wizje umierających pacjentów oczekujących na sprzęt medyczny mają swe źródła przede wszystkim w nich, a nie w wynikach analiz i badań. Bo gdyby było inaczej, profesor Simon przedstawiłby opinii publicznej twarde dane, wyliczenia, pokazał