Kanon

Jest coś nieprawdopodobnie żałosnego w szale, z jakim poprawni politycznie neofici rzucają się na Henryka Sienkiewicza. Tym razem chodzi o powieść „W pustyni i w puszczy”. Oczywiście zarzuca się jej rasizm, ksenofobię… Lewackie dupki, które próbują wykastrować kanon kultury światowej ze wszystkiego, co mądre i wartościowe (od „Przygód Hucka” po „Przeminęło z wiatrem”), nie potrafią przyjąć do wiadomości, że po prostu tak kiedyś było, a pomysły, żeby wprowadzać Murzynów w szeregi Rycerzy Okrągłego Stołu czy autorów Deklaracji Niepodległości, są po prostu śmieszne.  Tylko czekam, gdy do innych epitetów dorzucą Sienkiewiczowi łatę seksisty i pedofila. Historia Stasia i Nel uczy przede wszystkim odwagi, odpowiedzialności za siebie i słabszych, szacunku do kobiet i przedstawicieli innej rasy, wierności własnym przekonaniom, nawet w obliczu zagrożenia życia. Sienkiewicz obok naszych wieszczów jest jednym z tych, dzięki którym przetrwaliśmy jako naród! Czego bowiem uczy