Niemiecka furia

Czasem jednak felietonista jest w sytuacji fatalnej. Tekst, który ukaże się po wyborach, musi oddać przed wyborami. Nie da się więc skomentować wyniku (szczególnie gdy sondaże wskazują, że obaj kandydaci idą „łeb w łeb”). Da się natomiast – a jakże – odnieść do stylu, w jakim była prowadzona ta kampania. Bo polityka zawsze jest „brudna”, niejako z definicji. Jednak w tym szlamie można brodzić tak, by nie umoczyć krawata, a może zanurkować po czubek nosa. Niektórzy postawili na ten ostatni sposób. Mowa o sztabie pana Trzaskowskiego i o jego obozie politycznym. Sięgnięto chyba po wszystko – od gróźb w stronę dziennikarzy, straszenie utratą pracy, aż po najohydniejsze insynuacje. Szczytem była okładka „Faktu”  – z sugestią w tytule, jakoby praktycznie sam Prezydent RP bił i znęcał się nad ofiarą pedofila. To są rzeczy nie do usprawiedliwienia. Ale też przy okazji tej właśnie publikacji w gazecie wydawanej przez niemiecki koncern, warto właśnie wspomnieć o próbach