Nie bądźcie obojętni!

Ciężkie życie emigranta W 2003 r., jak wielu młodych Polaków, wyjechałem do Londynu w poszukiwaniu pracy. W mainstreamowych mediach nazywano nas „emigracją wolnościową”, co dla mnie było zniewagą. To hasło było czystą manipulacją, mającą obrazować wielki sukces prounijnej polityki, która daje szanse podróżowania i pracy w różnych krajach naszego kontynentu. Rzeczywistość była jednak inna. Ponad 90 proc. tych, którzy wyjechali do Anglii, zmusiła do tego sytuacja ekonomiczna. Nie była to żadna „emigracja wolnościowa”, lecz „ekonomiczne wypędzenia”. Już kilka miesięcy po moim przyjeździe do Londynu, wspólnie z Andrzejem Tutkajem, wiceprzewodniczącym koła członków indywidualnych Zjednoczenia Polskiego – największej polonijnej organizacji w Wielkiej Brytanii – zaangażowałem się w pomoc Polakom. Masowo oszukiwani przez pośredników pracy, pozostawieni bez pieniędzy, zatrudnienia i mieszkania, nocowali w parkach lub na dworcach. Postanowiliśmy dowozić im jedzenie i