Taniec śmierci

Trudno znaleźć książkę bardziej na czasie niż najnowsza praca Macieja Rosalaka. Już w poprzednim dziele, „Tsunami historii” opisywał wpływ żywiołów, a więc czynników od człowieka niezależnych, na dzieje ludzkości. „Wielkie zarazy ludzkości” rozwijają jeden z elementów – problem epidemii.    Zarazy miewały wpływ w skali masowej: Czarna Śmierć z XIV w. nie tylko cofnęła Europę o stulecie, ale zlikwidowała na zachodzie pańszczyznę, a także zmniejszyła niemiecki Drang nach Osten. Można tylko rozważać, co by było, gdyby zaraza nie zabiła Peryklesa i nie doszło do zabójczej dla Hellady wojny peloponeskiej. Wiadomo, że przywleczona z Europy czarna ospa skuteczniej niż hiszpańscy konkwistadorzy zdruzgotała w Ameryce imperia Inków i Azteków, a otrzymany w rewanżu syfilis, pojmowany w Starym Świecie jako kara Boża, przyspieszył reformację, koniec renesansu i zaowocował kontrreformacją. Zarazy postępowały często razem z wojną lub bezpośrednio po niej. Hiszpanka zabiła więcej