Króla Jana droga pod Wiedeń. Czego dowiadujemy się z listów Sobieskiego do Marysieńki?

„Turczyn się gotuje, jako wiemy. Jeżeli Wiedeń zginie, kto ubezpieczy Warszawę?” – przekonywał niechętnych wojnie posłów Jan III Sobieski. I mówił: „Lepiej w cudzej ziemi, o cudzym chlebie i w asyście wszystkich sił imperii, nie tylko samego cesarza sił, wojować, aniżeli samym się bronić o swym chlebie i kiedy nas jeszcze przyjaciele i sąsiedzi odstąpią, gdy im w takim razie prędkiego nie damy sukursu”. Dali się przekonać posłowie, uchwalili podatki na wojnę dla Rzeczypospolitej niezwykłą, bo poza jej granicami prowadzoną. W dzień Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny roku Pańskiego 1683 ruszył król z Krakowa, ruszyła ratować Austriaków ponad 20-tysięczna armia polska. Niespełna miesiąc później jeden z największych triumfów militarnych w dziejach Polski stał się faktem.     

Droga do wiedeńskiej wiktorii nie była ani łatwa ani prosta. I nie chodzi tu o kłopoty komunikacyjne wynikające z jakości ówczesnych traktów, lecz o względy polityczne i moralne. Cóż