O pożytkach z Europy

W ogóle gdyby tak zrobić bilans naszych zysków i strat wywołanych wejściem do Unii, wynik byłby zastanawiający – owszem, dostaliśmy kupę pieniędzy, ale tylko w niewielkim stopniu zasiliły one naszą gospodarkę. Nikt nie policzył, jaka część kwot przeznaczonych na autostrady i stadiony zmaterializowała się w prywatnych kieszeniach. Ile obciążył nas wkład własny? Ile forsy wyprowadziły z powrotem na Zachód standardy unijne w ekologii? Jaki procent kasy wrócił z powrotem do głównego płatnika – Niemiec? Podejrzewam, że kłopoty krajów Południa polegały na tym, że podobne pieniążki nie dość szybko chciały wracać. Rolnikom, owszem, kapnęło z dopłat bezpośrednich, ale wolę nie myśleć, jak polska wieś mogłaby się rozwijać bez barier celnych, podbijając Europę konkurencyjnymi cenami i zdrową żywnością. Przyszłym historykom pozostawiam zrobienie bilansu w sferze demografii. Emigracja dounijna, w połączeniu ze zmniejszeniem dzietności, już dziś tworzy wyrwę porównywalną z wojną światową. Tyle że