Polska zaczyna się od dużej rodziny

Jedni z pasją przekonują, że Polska powinna być „wielka”, inni że „jagiellońska”, a wszyscy zdają się nie zauważać, że na razie to robi się ona malutka. Powodem jest brak chęci do posiadania dzieci wśród Polaków i Polek.   O Polsce łatwo jest mówić. Wielkie kongresy – w stylu tego, który ostatnio można było obserwować dzięki Ruchowi Narodowemu – dają poczucie siły i spełnienia. Debaty do późna w nocy o tym, jaka powinna być Polska naszych marzeń, gdy już wypędzimy z niej łobuzów i oszustów, a jedną władzę (zgadzam się, że złą) zastąpimy inną, też pozostawiają miłe poczucie dobrze spełnionego obowiązku i przekonanie, że jesteśmy na dobrej drodze ku zmianom. Problem polega tylko na tym, że jednocześnie na naszych oczach rozgrywa się proces wymierania Polski. Za kilkadziesiąt lat będziemy – na skutek kryzysu demograficznego i zastraszającego poziomu emigracji – narodem o wiele mniejszym, pozbawionym potencjału rozwojowego. I opowieści o wielkim odrodzeniu tego nie zmienią. Zamiast tego