Zazdroszczę... Rosjanom!

Rosjanie każą innym siebie szanować. A my tolerujemy tych, którzy nie szanują własnego kraju.   Nie przepadam za Rosją, mówiąc oględnie. W kraju Sarmatów nie jestem pod tym względem wyjątkiem. Ściślej: nie lubię Rosji jako państwa, rosyjskiej polityki (i rosyjskich polityków). A jednocześnie lubię rosyjską literaturę (ale nie umiem się zachwycać antypolskim Teodorem – Fiodorem – Dostojewskim), rosyjską kulturę, uwielbiam rosyjskie ballady: Okudżawę, ale też Wysockiego – na którego grobie byłem w Moskwie – mógłbym słuchać godzinami. A więc nie lubię ich polityki, cenię ich kulturę, a jednocześnie nie mam szacunku dla sposobu, w jaki – od wieków zresztą – funkcjonuje ich życie publiczne. Ale też lubię wielu Rosjan, można rzec: Rosjan w pojedynkę, jednak nie znoszę Rosjan w masie, zbiorczo. Są mniej głośni niż Niemcy, ale mam wrażenie, że równie butni i aroganccy jak Teutoni.   Przyznam się nawet bez bicia, że czasem to Moskwie zazdroszczę. Poważnie. Jasne, że nie komuny, ludobójstwa,