Otis Taylor – niestereotypowy bluesman

Mówi o sobie: „Staram się być artystą bluesa, chcę opowiadać ciekawe historie”. Nie pije, nie pali, żonaty od 30 lat, ojciec dwóch córek. Jedna z nich, Cassie, jest już znana na muzycznej scenie. Nie pasuje do stereotypu bluesmana.   Urodził się w Chicago, wychował w Denver w Kolorado. W młodości zaczął grać na bandżo, które stało się uwielbianym przez niego instrumentem, a następnie na harmonijce i gitarze. Był basistą w zespołach rockowych. Po rozstaniu z muzyką w 1977 r. zajął się sprzedażą antyków i trenowaniem drużyny kolarskiej. Powrócił po 20 latach. Od sukcesu albumu „White African” z 2001 r. mówi się o nim jako o wizjonerze bluesa, ale też o bluesmanie głęboko sięgającym do afrykańskich źródeł tej muzyki.   Co skłoniło Cię do wejścia tak głęboko w historię kultury czarnych Amerykanów?   Jestem czarny. Czy to ci wystarczy?   Tak. Twoje inspiracje muzyczne to konkretni artyści? Na przykład John Lee Hooker?   Moje inspiracje muzyczne są bardzo