Ukochanemu Księdzu Tadeuszowi

Z wielką radością po raz kolejny drukuję Twój komentarz i po raz kolejny z nim się nie zgadzam. Odpowiadam na Twoje pytania. Zamierzam znowu pojawić się na obchodach wołyńskiej masakry w lipcu tego roku i w miarę możliwości wesprzeć je finansowo. Każda deklaracja o pomocy pieniężnej jest dla nas bardzo trudna, bo, jak wiesz, jesteśmy obecnie niszczeni na wszystkich polach. Oprócz wspierania cennych inicjatyw, do czego nie palą się inne media, nawet te, które przedrukowują Twoje ataki na nas, musimy jeszcze płacić autorom. Co do obecności na dziesiątkach mszy św. i spotkań to jest to po prostu niemożliwe, bo musimy jeszcze kiedyś pracować. Myślę, że zadałeś pytanie o to, czy będziemy jeździć na kolejne uroczystości, wiedząc, że nikt z nas nie da rady. Czego to ma dowodzić? I pytanie ważniejsze: czy zamierzam spojrzeć w oczy garstce ocalałych z rzezi wołyńskiej? A dlaczego nie mógłbym tego zrobić? Czy zbrodnie kilkudziesięciu tysięcy Ukraińców skazują