Kompromitacja

Nigdy nie zapomnę twarzy premiera Jaroszewicza, kiedy z miną zbitego psa odwoływał latem 1976 r., ogłoszoną parę dni wcześniej, podwyżkę cen. Chyba wtedy nastąpił ów moment przełomowy, od którego zaczął się upadek PRL-u, choć przyznajmy, że partia i Edward Gierek wyszli z tej kolizji obronną ręką, uzyskując jeszcze cztery lata... Sytuacja w 2015 r., przy całym podobieństwie, różni się od tej sprzed 40 lat skalą kompromitacji. Pani Kopacz dała ciała nie tylko jako szef rządu, ale również przywódca Platformy Obywatelskiej. Przy okazji zdemaskowany został sejm, a ściślej mówiąc posłowie rządzącej koalicji, jako bezwolna maszynka do głosowania, której decyzje można odwołać nocą pod naciskiem społecznego protestu. Nie wiem, kto w roku wyborczym wpuścił w ten kanał „lawirantkę ze Starachowic” (jak opozycja określa panią Kopacz), wmawiając jej, że ma szansę być polską Margaret Thatcher, ale jeśli tym doradcą był Michał Kamiński, to dowiódł, że nigdy jeszcze PiS nie miał