Świat według Szpota

Wielkość Szpotańskiego polega też na tym, że nawet w więzieniu, w dobie zniewolenia, pozostał człowiekiem wolnym i odważnym Był najznamienitszym artefaktem PRL-u. W dodatku niepowtarzalnym, bo wszystkiego co PRL-owskie szczerze nienawidził, tyle że w odróżnieniu od kolegów po piórze, którym aluzje zastygały na końcu pióra, dawał swojej nienawiści upust. W dodatku, acz pomijany przez krytykę literacką, miał swojego jednego, zapamiętałego czytelnika, który zwykł wspominać o Januszu Szpotańskim z trybuny w Sali Kongresowej. Był nim Pierwszy Sekretarz PZPR Władysław Gomułka, bez którego epitetu „Człowiek o moralności alfonsa” Szpot pozostałby artystą nieznanym, jeśli nie liczyć szczupłego grona słuchaczy jego występów, peklowanego bogato tajnymi współpracownikami SB. W efekcie donosów Szpotański powędrował do więzienia, ratując honor literackiej socjety, która w latach środkowego PRL-u prowadziła z reżimem walkę bezobjawową. (Władzy starczyło mocy, żeby skazać Melchiora