Władza artystom

Aktor Marian Opania wyznał mi niedawno, że najdalej wiosną spodziewa się zobaczyć siebie w roli ogrodnika w więziennym uniformie, grabiącego grządki wokół gigantycznego pomnika Lecha Kaczyńskiego na dziedzińcu Pałacu Namiestnikowskiego. To naturalnie żart, ale w każdym żarcie kryją się różne podskórne lęki i niepokoje. Sądzę, że jeśli sukces Dudy i prawdopodobne zwycięstwo prawicy w wyborach jesiennych ma oznaczać koniec wojny polsko-polskiej, wygrani będą musieli w jakiś sposób dogadać się z przegranymi. Tym bardziej że wśród kibiców Partii Obciachu znalazło się sporo artystów naprawdę wybitnych, i nie jest naszym narodowym interesem wypychać ich na zewnętrzną czy wewnętrzną emigrację. Musi w końcu dotrzeć do nich, że normalnie funkcjonujące, suwerenne państwo, prowadzące aktywną politykę kulturalną, opartą na narodowej tradycji, leży w interesie wszystkich. Że większość ich fobii była wynikiem zabiegów propagandowych i umiejętnego nacisku medialno-finansowego.