Owce bez pasterzy

Synod, który obserwować możemy obecnie w Rzymie, pokazuje, jak wielu katolików ma prawo czuć się jak owce bez pasterzy. Ich biskupi bowiem coraz częściej przypominają wilki. Wszystko wskazuje, że Kościół potrzebuje mocnej, ewangelicznej odnowy Tak, wiem, że to mocne słowa, ale trudno używać innych, gdy człowiek uważnie śledzi debaty synodalne. Uczestniczy w nich wielu wspaniałych pasterzy (i chodzi mi nie tylko o polskich hierarchów, Afrykańczyków, ale także o część Amerykanów czy o kardynała George’a Pella z Australii), ale część biskupów wyraźnie przybyła na Synod nie po to, by bronić wiary (do czego są powołani), ale by ją niszczyć, i nie po to, by wspierać małżeństwo i rodzinę, ale by rozbijać je od środka. A wszystko oczywiście w imię szczytnych ideałów tolerancji czy miłosierdzia, które jednak z prawdziwym chrześcijańskim pojmowaniem tych wartości niewiele mają wspólnego. Przykład? Ot, choćby skandaliczna wypowiedź kardynła José Luisa Lacunza Maestrojuána,