Opowieść o dziewczynce w czerwonych okularach

Marysia ma trzy latka, blond loczki i piękne, czerwone okulary. Ma też białe ząbki, dwoje rodzeństwa i zespół Downa. Mówi może mniej niż inne dzieci, ale kiedy podeszła do swojej młodszej siostry Baśki z zabawką i powiedziała, że „to jest koło”, mama dziewczynek cieszyła się tak samo, jak kiedy zaczynał mówić jej starszy synek. Marysia ma kochającą rodzinę i ogromne szczęście, bo jej życie można było przerwać w majestacie prawa. Marysia jednak jest, bo jej rodzicom aborcja nawet nie przeszła przez myśl Łódź. Jasne mieszkanie w starej kamienicy. Siedzę w kuchni nad herbatą, ciekawie zerkam na książki piętrzące się na półkach w salonie. Niedaleko mnie na kocyku wierci się Basia. Ma pięć miesięcy, wielkimi, zdziwonymi oczami wpatruje się we mnie, w obcego, który przyszedł do domu. Jej mama, Marta Wawrzyniak, szczupła, zadbana blondynka, raz na jakiś czas dyskretnie sprawdza, czy z małą wszystko w porządku. Nie przerywa jednak opowieści. Spokojnie – a momentami wręcz się