Lech Kaczyński: polskie świadectwo

Na co konkretnie jest nam potrzebna pamięć o tym Prezydencie? Czy po to, żeby używać jej jak tarczy przeciw tym, którzy nazywają nas „bydłem”, niedorżniętą „watahą” czy „sektą”? Nie. Po to, byśmy mogli wstać, unieść głowę, wsłuchać się w nieskończoną opowieść o Polsce i odnowić w sobie ambicje, by dopisywać do niej kolejne, wspaniałe rozdziały. „Finis Poloniae” – te niegodziwe słowa propaganda prusko-moskiewska próbowała włożyć w usta naczelnika Kościuszki po przegranej bitwie pod Maciejowicami. „Bóg mi powierzył honor Polaków. Bogu go tylko oddam” – tę z kolei sentencję, utożsamiającą znów upadek godności Ojczyzny ze śmiercią Bohatera, przypisano ginącemu w nurtach Elstery księciu Józefowi. Polska i honor – dwa pojęcia zrośnięte z pamięcią o „dobrym Naczelniku” i „niezłomnym Rycerzu” – niezwykle mocno zapisane są w postawie prezydenta Lecha Kaczyńskiego. Reprezentował je z taką godnością, w czasie podłym. Tak jak jego Wielkim Sąsiadom z Krypty świętego Leonarda, nie przyszłoby mu