Warszawa zawsze wierna

W 1711 r. do Warszawy przybywa o. Bernard Pągowski, który obejmuje funkcję promotora Arcybractwa Pięciorańskiego. To właśnie w kręgu członków tej wspólnoty rodzi się pomysł złożenia ślubu Matce Bożej Jasnogórskiej. Grupa warszawskich mieszczan pod kierownictwem kuratora Antoniego Gromadzkiego idzie do Częstochowy, by podziękować Maryi za uratowanie ich samych od choroby i wyprosić uchronienie Warszawy od kolejnej fali zarazy. 2 lipca 1711 r. pątnicy składają na Jasnej Górze, jako wyraz nadziei na zachowanie Warszawy od nieszczęścia, srebrne wotum. Na jego winiecie widnieje napis: „Wspomnij Panie na najdroższe Pięć Ran Swoich, jak również na Najchwalebniejszą Pannę a Matkę Twoją Maryję, jaśniejącą na polskiej Jasnej Górze cudami i zwycięstwami; pomnij na naszych świętych patronów i nie odmawiaj nam swego miłosierdzia podczas obecnej zarazy”. Pątnicy ślubują też, że jeśli „morowe powietrze” ustanie, będą co roku pielgrzymować na Jasną Górę. Zaraza jeszcze jakiś czas nęka mieszkańców