Pinokio

Dwa dni po ostatnich wyborach Pinokio nie dość, że nie mówił już o nowych resortach w nowym rządzie, ale ze swoją lekkością ciężarnej słonicy „zaproponował” Prezydentowi Bul-Komorowskiemu i Waldemarowi „Wejdę z Każdym w Koalicję” Pawlakowi pozostawienie, ponoć tylko do końca prezydencji, rządu w dotychczasowym składzie. Rozumiem, że stary gabinet otrzyma wotum zaufania od siebie i wspólników człowieka ze świńskim ryjem i plastikowym penisem, i w ten sposób formalna, konstytucyjna reguła pozostanie nienaruszona. Cierpi jednak ustrojowy zwyczaj. Ale kto w państwie prawa przejmowałby się takimi duperelami? Trzeba też zapytać, jaka jest gwarancja, że w styczniu przyszłego roku powstanie nowy gabinet, a nie tylko zostaną dokonane przez Pinokio jakieś kosmetyczne zmiany dwu czy trzech ministrów? Przy znanej, powiedziałbym – przysłowiowo pruskiej oszczędności Tuska, zwłaszcza w zarządzaniu zasobami prawdy lub – jak kto woli – słowiańskiej rozrzutności w gospodarowaniu oszustwami, gwarancje