Wolność i demokracja

– O co walczycie? – mam ogromną ochotę spytać demonstrującą emerytkę, kiedyś aktywistkę Solidarności, teraz z trudem wiążącą koniec z końcem. – O wolność i demokrację! – odkrzyknie z animuszem i zapewne nie pozwoli mi rozwinąć pytań. O jaką wolność i jaką demokrację? Same najsłuszniejsze hasła są jedynie pustym dźwiękiem, nie istnieją przecież bez kontekstu. – Wolne media! – skanduje tłum, dowodząc tym samym, że wkroczyliśmy właśnie w okres jakiegoś straszliwego zniewolenia. A przecież czy ktokolwiek uczciwy i rozsądny może nazwać realizacją swobód i wolnością stan dotychczasowy, gdy większość medialnego rynku była przestrzenią, z której wykluczano wszystkich i wszystko, co nie zgadzało się z ideologią jednej gazety i praktyką rządzących partii? Czy demokratycznym mógł być kraj, w którym Trybunał – strażnika konstytucji  – obsadzili nominaci jednej strony sporu politycznego, każąc w dodatku wierzyć w apolityczny charakter tego grona. Podobnie rzecz się miała ze służbą cywilną. Zasada