Adwent kontra bóg egoli

Czas adwentu to okres, w którym łatwiej jest nam poddać się Bożemu oczyszczeniu. To czas wielkiej łaski Popatrzcie w mętne oczy Cobaina, popatrzcie w twarz zaszczutej Amy, popatrzcie na bezczelną mordę Lemmiego z Motörhead, nawet zjadająca go choroba nie otrzeźwiła gościa. Jesteśmy niewolnikami swojego doświadczenia. Możemy odrzucić myślenie, uciekając w bodźce, w drażnienie naskórka duszy, czasami bardzo przyjemne, a przecież – tym bardziej zwodnicze. Uciekając, nic nie zyskujemy. Wyrok dalej czeka, ucieczka go tylko odwleka. Jakakolwiek ucieczka od siebie, od swojego losu czy powołania, nawet ucieczka w pułapki społecznie akceptowane, jak np. pracoholizm, kończy się źle. Czasami ucieczka kończy się tragicznie: życie pozbawione happy endu. Grymas biednego Lemmiego, zasuszona twarz zagubionej pani Marii Czubaszek. Przyjaciele ją pożegnali „w luźnej atmosferze, wśród dymu papierosowego”. Jak donosi brukowiec, „były papierosy i parówki zamiast księdza”. Na szczęście