Stuhr i jego brudni sąsiedzi

„– Mieszkam na wsi, obserwuję ludzi od 30 lat. To się tliło i nagle doszło do głosu. – Co ma pan na myśli? – Mówię o takim zaprzaństwie, o narodzie gnuśnym, nacjonalistycznym i antysemickim. O lenistwie, brudzie, wewnętrznym niechlujstwie, nieposzanowaniu prawa. Chcieli u nas na wsi zrobić kanalizację. Mówię – no wreszcie. Ale firma wykonawcza pokazała mi listy, jakie dostała od ludzi. »Nie będą Żydy po mojej ziemi orać« – pisali” – oto fragment rozmowy, którą gazeta Michnika opublikowała z Jerzym Stuhrem. O kim mówi aktor w tym cytacie? O wyborcach Prawa i Sprawiedliwości. O strasznych ludziach reprezentujących cały, wyliczony przez niego katalog obrażających cech. Z innej wypowiedzi można wywnioskować, iż Stuhr już nie widzi nadziei na to, by to, co „doszło do głosu”, zmienić. Żałuje, iż kiedyś do tej czerni nie wysłano na przykład Wałęsy, który być może miałby największe szanse, by dotrzeć do niej i wyciągnąć z „brudu” czy „lenistwa”. To nie pierwsza wypowiedź