Zmiana warty i akcentów

„Gwiezdne wojny” są mitem i ikoną. Wpłynęły na retorykę polityków, zafrapowały filozofów. Zmieniły język kina. Zaczął Kubrick mitologiczną i techniczną jeszcze „2001: Odyseją kosmiczną” (1968). Lucas uczynił kosmos bajkową przestrzenią; różne rasy laserowymi mieczami rozstrzygają tu dylematy ojcostwa, synostwa, upadku i odkupienia. Startowała era Kina Nowej Przygody. Wchłonęło ono stare kino (film wojenny, płaszcza i szpady, horror, kryminał, western), by w wykonaniu Lucasa, Spielberga, Ridleya Scotta, De Palmy, George Millera, Landisa, Zemeckisa, Gilliama, Camerona, Cronenberga, Jacksona… wyjść poza świat widzialny. KNP zajrzało do duszy i wnętrza komputera, badało granice dobra i zła, prawa rozwoju i upadku jednostek oraz cywilizacji. W opowieści o imperatorach, o psuciu się Republiki, o rozdzielonych rodzinach, o walce Rebelii z Nowym Porządkiem, była alegoria świata XX/XXI w. Żyliśmy zalotami Hana Solo i Lei, odkrywaliśmy z Lukiem książęcą siostrę i ojcostwo