Generał bez skazy. Losy jednego z najzdolniejszych oficerów II RP

Kiedy pod nawałą wojsk niemieckich i sowieckich upadała II Rzeczpospolita, on jeden na przekór wszystkim zbierał rozbite oddziały, szedł z walki do walki. Nie opuścił żołnierzy oraz Najjaśniejszej Rzeczypospolitej. Stoczył jedną z największych i jednocześnie zwycięskich bitew polskiego września 1939 r. – bitwę pod Kockiem. To opowieść o człowieku niezłomnym.   Franciszek Kleeberg urodził się 1 lutego 1888 r. w Tarnopolu w rodzinie Emila Kleeberga i Józefiny z domu Kuschée. Atmosfera w ich domu była bardzo patriotyczna i w takim duchu wychowywano synów – Franciszka oraz młodszego o dwa lata Juliusza, który tak wspominał lata młodości: „Ojciec, wracając często pamięcią do burzliwych czasów powstańczych, stale podtrzymywał pogląd, że i nam – jego synom – wypadnie również walczyć o sprawę polską”. Mając takie tradycje rodzinne, Franciszek rzeczywiście podążył śladem ojca. Ukończył Szkołę Realną w Hranicach (Korpus Kadetów), następnie zdał maturę w Wiedniu i w 1905 r.