PIĘKNOŚĆ ZZA ŻELAZNEJ KURTYNY

W PRL-u w telewizji widzieliśmy 1 maja pochody setek tysięcy ludzi, które w założeniu miały pokazywać, jak wielu obywateli demonstruje poparcie dla „przewodniej siły narodu”, czyli monopolistycznej partii rządzącej. W rzeczywistości przeważająca część ludzi idących w pochodach szła, bo im kazano. Wiem, bo gdy byłem uczniem liceum, dyrektorka szkoły straszyła nas, że będziemy mieć obniżoną ocenę ze sprawowania, jeśli nie pojawimy się na pochodzie. Meldowaliśmy się więc w miejscu zbiórki, odhaczaliśmy swoją obecność, a potem uciekaliśmy, rozpływając się w tłumie. W efekcie w pochodzie szła ona, kilku nauczycieli i lizusów. Domyślam się, że podobne straszaki stosowali dyrektorzy zakładów pracy wobec pracowników. Dlatego o godzinie 19.30 ktoś oglądając Dziennik TV mógł odnieść mylne wrażenie, że cały naród idzie z partią. Propaganda PRL-u lubiła 1 maja chwalić się także osiągnięciami, żeby udowodnić stwierdzenie, że kraj rośnie w siłę, a ludziom żyje się dostatniej. 1