Komendant

Bojowiec Z ideami socjalistycznymi zetknął się na zesłaniu, gdzie podczas pobytu w Kireńsku miał okazję poznać Stanisława Lande. Po odbyciu kary i powrocie do rodzinnego Wilna oddał się pracy publicystycznej i partyjnej w litewskiej sekcji Polskiej Partii Socjalistycznej, którą współtworzył. Wtedy też został redaktorem naczelnym czasopisma „Robotnik”. W 1896 r. podczas IV kongresu II Międzynarodówki Socjalistycznej w Londynie ostro występował przeciwko antypolskiemu stanowisku internacjonalistki Róży Luksemburg. W 1900 r. działalność niepodległościowa i publicystyczna Piłsudskiego na skutek denuncjacji doprowadziła do kolejnego aresztowania i osadzania go w różnych więzieniach, w tym również w pawilonie X warszawskiej cytadeli. Symulującego chorobę psychiczną bojownika przewieziono do petersburskiego szpitala, z którego zbiegł 14 maja 1901 r. Od tej pory, znajdując się we władzach partii, reprezentował jej bardziej radykalnych, nastawionych na walkę członków.