Niszcząca nienawiść

Profesor Jan Szyszko zmarł nagle pięć lat temu. Ostatnie lata jego życia były naznaczone nienawiścią. Zrobiono z niego tępaka i nieuka. Brylowały w tym organizacje i naukowcy, którzy dzisiaj wychwalają mądrość i wiedzę Pauliny Hennig-Kloski oraz jej pomagierów Mikołaja Dorożały i Urszuli Zielińskiej. To chyba najlepiej świadczy o zielonym zakłamaniu. Z perspektywy czasu jestem pewny, że ta nienawiść odbierała profesorowi dni życia, gdy ciągle musiał tłumaczyć, że nie miał na myśli tego, co ten czy inny aktywista zrozumiał. Jego słowa były notorycznie wyciągane z kontekstu i przedstawiane opinii publicznej jako skandal. Ludzie chętnie się na to łapali. Z czasem reagowali na ministra jak psy Pawłowa. Ślinili się z nienawiści. Nie zmienia to jednak faktu, że polityk ten miał też duże grono sympatyków. Tych, którzy widzieli, jak działa i z czym się mierzy. Tych, którzy rozumieli, że to, co mówi, to po prostu fakty. Ci mają potrzebę upamiętniania prof. Szyszko. Udało im się w kilku