Hakuna matata!

„Raj: Miłość” to część trylogii o cnotach teologicznych (Miłość, Wiara, Nadzieja). Ponieważ szykowana na ten rok część o wierze skonfrontuje fanatyczną chrześcijankę z jej spokojniejszym mężem muzułmaninem, spróbuję nie przechwalać reżysera. Cholera wie, jaki jeszcze nam numer wykręci. Ale w „Miłości” gra czysto, pokazuje konkretną sytuację, nie kryje realiów i cynicznej podszewki. Austriaczki przyjeżdżają do szemranego kurortu w Kenii po wrażenia. Że będą musiały za atrakcje dodatkowo zapłacić, przekonują już pierwsze sceny z małpkami na balkonie. Owszem, ustawią się w kolejce do poczęstunku bananem, ale już nie dadzą się sfotografować. Kurort od plaży oddziela lina, w tle morze – spokojne, martwe srebro. Za tymi linami pokornie wyczekujące sylwetki czarnych mężczyzn, którzy, gdy kobiety przekroczą linę, natrętnie oferują im pamiątki. Ale też kuszą bezmiarem zakazanych rozkoszy bezpośredniej fraternizacji. Pensjonariuszki wprowadzają nowicjuszki w reguły gry, na urodziny jednej z