Hannibal Lecter i chałturnicy

Na tym tle „Skecz zwany morderstwem” jest rodzynkiem smakowitym: konsekwentnie trzymając się realiów PRL-u (Autor demonstruje tu wierną niesamowicie pamięć co do szczegółów i konsekwencję w ich przywoływaniu!), pokazuje świat znany tylko nielicznym: uczestnikom objazdowych chałtur („chał tour”), artystom terenowym mniej lub bardziej zdolnym, mniej lub bardziej zdemoralizowanym, dożywającym często swoich zawodowych lat w „składankach estradowych”. Można nawet wyrazić żal, że ten wątek obecny szeroko na początku powieści ustępuje później miejsca zbrodni i zagadce, owszem, przeplatając się z nią, ale w stopniu zbyt małym, wykorzystanym chyba za słabo. A to byłby dopiero smaczek! Wszak Marcin Wolski takie „podróże artystyczne” zna z autopsji; wie też, co to jest konstrukcja, co to jest suspens, stać go także na fabularne szaleństwo. Ale nie wybrzydzajmy, bo wątek główny, czyli kryminalny, zaspokoi najwybredniejsze gusta miłośników mocnych wrażeń. Oto gdzieś w tej powiatowej Polsce