Logika wiary, logika niewiary

A tu nie ma wątpliwości. Istotą życia zakonnego, i to od samego początku jego istnienia, pozostają śluby. Czystość i ubóstwo na razie pomińmy i skupmy się na posłuszeństwie. Dla wszystkich niemal mistrzów życia konsekrowanego jest ono nierozerwalnie związane z posłuszeństwem przełożonym, które pozostaje zawsze (z wyjątkiem sytuacji, gdy przełożony domaga się działania sprzecznego z prawem Bożym) najpewniejszym warunkiem posłuszeństwa zakonnika Bogu. „Posłuszeństwo więc i tylko święte posłuszeństwo objawia nam z pewnością wolę Bożą. Przełożeni mogą się pomylić, ale my przez posłuszeństwo nigdy nie zbłądzimy” – wskazuje św. Maksymilian Maria Kolbe w liście do swojego brata (wówczas kleryka) Alfonsa Kolbego. Tłumacząc istotę sukcesu Niepokalanowa i działalności prasowej z nim związanej swoim współbraciom zakonnym, Maksymilian uzupełniał: „Podstawą rzeczywistą rozpoczęcia Niepokalanowa było posłuszeństwo. Powstanie »Rycerza Niepokalanej« i dalszy jego rozwój, wbrew wszelkim kombinacjom i