Wracamy do Itaki

Słowo nostalgia pochodzi od greckich słów „νóστος”, czyli „powrót do domu”, oraz „ἄλγος”, czyli „ból”. Nostalgię czuli wszyscy nasi emigranci, którzy w ciągu wieków z różnych powodów musieli opuścić Ojczyznę, czy to w wyniku przegranych powstań w wieku XIX, czy wojen i okupacji przez Niemców i Sowietów w wieku XX. Poruszani nostalgią poeci tworzyli wielkie dzieła, płakali za krajem zesłańcy na Syberii. Wszyscy byli polskimi Odyseuszami – którzy po długich tułaczkach wracali do rodzinnej Itaki. Homerycki Ulisses nie miał tak łatwego powrotu. Nie dość że nimfa Kalypso nieźle mu namieszała w głowie, to jeszcze gdy w końcu dotarł do ojczyzny, nie mógł jej poznać. Cóż się w tej „patrii”, ojczyźnie, czyli „ziemi ojców”, stało? Czemu zdawała się być inną niż lata temu? My, Polacy, czuliśmy także nostalgię, gdy przez długie lata byliśmy pozbawieni prawdziwej ojczyzny – nie przez oddzielenie granicami, jak w wypadku emigrantów, ale także przez brak prawdziwej Polski na