W stronę „monarchii Karola Wielkiego”

Zachwyty euroentuzjastów nad zwycięstwem Emmanuela Marcona są dowodem co najmniej braku orientacji w rzeczywistości, skądinąd charakterystycznego dla ludzi tego nurtu. Le Pen obiecuje wyprowadzenie Francji ze strefy euro, z Schengen i z NATO, uznaje aneksję Krymu i widzi w Rosji strategicznego partnera. Jej triumf byłby ciosem dla NATO i oznaczałby francusko-rosyjskie współdziałanie w zakresie wypierania USA z Europy i wykrojenia na jej wschodzie uznanej przez Zachód rosyjskiej strefy wpływów. Uderzałoby to w fundamentalne interesy Rzeczypospolitej. W kampanii wyborczej mówi się jednak różne rzeczy. Opuszczenie NATO może być rozumiane albo jako całkowite zeń wystąpienie, albo jako powrót do sytuacji z lat 1966–2009, gdy Francja nie należała do struktur wojskowych Sojuszu, pozostając jednak politycznie jego członkiem. Le Pen usiłowałaby pewnie popchnąć Francję i UE na tory prorosyjskie, ale będąc wrogiem establishmentu unijnego, wcale nie musiałaby w tym działaniu być