Zakryć ogień

W powieści Italo Calvino „Baron drzewołaz” główny bohater mając lat dwanaście wstaje od stołu ustawionego w ogrodzie, odsuwając talerz z daniem ze ślimaków, i odprowadzany wzrokiem zdumionej rodziny wchodzi na drzewo, by na drzewach już na zawsze pozostać i tam wieść swoje dalsze życie. Narratorem w książce jest jego młodszy brat. Któregoś dnia o to chodzenie po drzewach pyta go wielki oświeceniowy filozof, Wolter: „Czyżby po to, by znaleźć się bliżej nieba?”. Brat barona wyjaśnia, że wcale nie – idzie jedynie o to, by oderwać się od ziemi i umieć patrzeć na nią z dystansu. Takie spojrzenie z góry, przywilej, którym cieszą się astronauci, spoglądający z zachwytem na płynącą w kosmicznej przestrzeni Błękitną Planetę, czy bohaterowie prozy Saint-Exupéry’ego, ta perspektywa z obrazu Salvatora Dalego, na którym ukrzyżowany Chrystus wisi nad globem zawieszony w wiecznej ciszy – służy czasem uchwyceniu lepszego obrazu. Takie spojrzenie na kwestie pandemii zyskują czasem ci