PAMIĘCI JANA PAWŁA II

1. Polska Nie krył się w cichych katakumbach modlitw lecz wyrywał najeźdźcom kraj skibę po skibie, człowieka po człowieku. I na pewno uczynił jeden co najmniej cud: widziałem: ludzie którzy klęczeli wzdłuż trasy jego przejazdu podnosili się z kolan! Nim odjechał długo stał na kamiennym placu w środku miasta modlitwą i krzykiem skądś, może z zaświatów przywoływał ducha ziemi – tej ziemi by czuwał, gdy jego zabraknie. 2. Europa, młodość Ból – zastrzyki – kroplówka – znów ból. Lecz dla młodych miał zawsze twarz ojca. Był dla nich przewodnikiem po rzekach, górskich szlakach i po krętych ścieżkach w głąb dusz – Tylko na którejś z tych dróg można jeszcze napotkać Boga. Przekonywał ich do własnej młodości – – bo kto będzie odmieniał świat jeśli nie ty i kiedy jeśli nie natychmiast natychmiast – chwila póki trwa młodość 3. Świat Ból – zastrzyki – kroplówka – znów ból – wpółżywy z utrudzenia wędrował od człowieka do człowieka i z