Niezdolni do długiego marszu

Coraz więcej osób widzi, że Platforma okazała się do niczego. Do niczego dobrego w każdym razie. Jak niedawno zauważył Marcin Meller, który jest intelektualistą świata celebrytów, „Polską od sześciu lat rządzi aideologiczna koalicja, która obiecała pragmatyzm i reformy. I nie mnie tu oceniać, ale rozczarowała dużą część swego elektoratu”.   Głosy rozczarowania, niechęci, a nawet złości na Platformę (bo PSL sporo osób traktuje jako tasiemca, z którym organizm polityczny nauczył się żyć) się nasilają. Razem z nimi często obecny jest pogląd, że SLD skompromitował się już dawno (i że jeszcze pamięta się Leszka Millera na liście wyborczej u Andrzeja Leppera). Ruch Palikota to nigdy nie było nic poważnego; jakaś kpina! Platforma właśnie kompromituje się doszczętnie. A ten cały PiS? Oni są kompletnie nie do przyjęcia! Tu często brakuje konkretnych, rozsądnych argumentów – ale odrzucenie jest wyraźne. Wyborcy bardziej refleksyjni powtarzają schemat myślowy, który sformułował chyba Rafał