Marcin Wolski

Miałem ostatnio okazję uczestniczyć w posiedzeniu jury nagród Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich i postanowiłem się podzielić nie tyle nazwiskami i personaliami laureatów, bo przyjdzie na to czas w stosownym momencie, ile wrażeniami. Oto na tle ogólnej nędzy, jaką prezentuje dzień powszedni mediów, pełnych kłamstw banałów i pospolitej nudy, zostaliśmy zaszokowani bogactwem, różnorodnością, a często i odwagą. Nie dotyczyło to wyłącznie mediów niezależnych, z bliskiej memu sercu strefy wolnego słowa. Słuchałem znakomitych reportaży radiowych z takich ośrodków jak Lublin, Białystok czy Opole, oglądałem świetne, często z rozmachem kręcone filmy telewizyjne (z publicznej i z TVN-u), obnażające wiele patologii obecnych wokół nas, i czytałem doskonałe artykuły, dowodzące, że i w „Tygodniku Powszechnym”, i w „Gazecie Wyborczej” (zwłaszcza w „Dużym Formacie”),  i w „Przeglądzie”, i w „Polityce” przetrwali dziennikarze, którzy zachowali nie tylko umiejętność pisania, ale i