Niewolnik, ćwiczenie z empatii

Zniewolony”, trzeci wybitny po „Głodzie” i „Wstydzie” film czarnoskórego reżysera o aktorskim nazwisku McQueen, ma na koncie parę Złotych Globów i nominacji do Oscara 2014. Stał się też już przyczyną małego skandalu. Do ekranizacji wspomnień Solomona Northupa, murzyńskiego muzyka porwanego z ulicy w Nowym Jorku i sprzedanego w niewolę na Południe USA, włoski producent zrobił durne plakaty, za które przeprosił. Wdzięczą się z nich białe gwiazdy: Pitt i Fassbender, nie ma głównego bohatera (Ejiofor), mimo że nie znika z ekranu. Zabrakło Nyongo, egzotycznej piękności, grającej niewolnicę sadystycznego plantatora pijaka, którego po mistrzowsku odtwarza rzeczony Fassbender. Pitt ma tu wyrazisty epizod kanadyjskiego cieśli. Ten prawy człowiek, ryzykując głowę, przekaże wiadomość o porwaniu i tak ocali bohatera.   Na plakacie powinna się znaleźć cała czwórka, ale polityczna poprawność, na którą narzekamy, okazała się akurat za słaba i zadziałała z opóźnieniem. Nie doszłoby