Ruska tuba medialna

Przed tygodniem pobuszowałem dla państwa po brytyjskich i amerykańskich tygodnikach. Teraz, ze znacznie większą dozą samozaparcia, uczyniłem to samo, ale w dżungli gazet rosyjskich. Cóż, widać na starość człowiek staje się masochistą  Miałem ku temu dobry powód, albo jak kto woli – pretekst, a mianowicie spędziłem kilka godzin w samolocie rosyjskich linii lotniczych Aeroflot na trasie Moskwa‒Biszkek. Zanim wylądowałem w dawnym Frunze, czyli stolicy Kirgistanu, w czasie czterogodzinnego lotu mogłem naczytać się różnych „opowieści dziwnej treści” zarówno cyrylicą, jak i w alfabecie łacińskim (rosyjskie gazety anglojęzyczne). Nie był to czas stracony, choć prawdę mówiąc, nie był on też nadmiernie przyjemny. A propos rosyjskiej medialnej dżungli, przypomina mi się stare podróżnicze powiedzenie, że podczas zwiedzania dżungli dwa momenty są najprzyjemniejsze: pierwszy, gdy się do niej wchodzi, i ostatni, gdy się ją z ulgą opuszcza. Cóż, powiedzonko to pasuje do ruskiej