Dziadkowie

W czasach burzy dziejowej Józef Piłsudski radził, by strzec się agentów. Miał rację. Ale ja dodam, że w czasie dziejowej zawieruchy warto pamiętać o korzeniach Nie poznałem osobiście żadnego z moich dziadków i tylko jedną babcię – ze strony ojca. Nie mam więc wspomnień, których trochę zazdroszczę innym: sadowienia się na dziadkowych kolanach, rozpieszczania prezentami, przyjazdu na wakacje, tych wszystkich specjalnych więzi, które powodują, że szczególną miłością i szczególnym sentymentem otaczamy rodziców naszych rodziców. Ale przecież nawet ich nie znając, wiele im zawdzięczam. Na każdego z nas pracują przecież całe pokolenia naszych poprzedników. Dlatego z wdzięcznością myślę o znanym mi tylko z fotografii dziadku Ryszardzie Bielińskim – ze strony mamy. Odziedziczyłem po nim imię – o co była zresztą straszna awantura, bo moja matka przeforsowała to imię na siłę, wbrew ojcu, który miał swoje mocne racje. W jego rodzinie bowiem pierworodni od pokoleń nosili imię