„Rzeźnicy z GPU” – niemiecka machina propagandowa w sprawie Katynia

Skala wykorzystanych przez Niemców metod i środków propagandowych w sprawie Katynia była jak na tamte czasy ogromna i wręcz kompletna. Publicystyka prasowa, wywiady, broszury, wydawnictwa książkowe, plakaty, płyty gramofonowe, audycje radiowe, filmy dokumentalne, kroniki filmowe, nabożeństwa żałobne, wycieczki do miejsca zbrodni, wystawy, odczyty, prelekcje i spotkania z uczestnikami wyjazdów do Katynia oraz powszechnie nagłośniona prezentacja wyników prac komisji lekarskich – na to wszystko nie szczędzono wysiłków Eugeniusz Cezary Król w pracy „Polska i Polacy w propagandzie narodowego socjalizmu w Niemczech 1919–1945”, oceniając niemiecką propagandę w sprawie zbrodni katyńskiej, celnie zauważył, że zastosowali oni wówczas metodę szokową zarówno w słowie drukowanym, mówionym, jak i w obrazie. Podkreślił, że frazeologia praktykowana przez dostępne w 1943 r. środki masowego przekazu była ostra i brutalna. Na potwierdzenie swoich ustaleń przywołał tytuły artykułów i